Het verschil tussen klagen en delen
Ik zag het toevallig net voorbij komen op Social Media, een post in de trant van “stop met klagen en doe er wat aan”. Dit triggerde mij. Aan de ene kant vind ik dat klagen je weinig oplevert. Ik hou er zelf niet van om het idee te hebben dat ik klaag, en ik hou er ook niet van om geklaag aan te horen van andere mensen. Dat gezegd hebbende, hou ik er wél echt van om mensen te helpen die hun problemen met me delen. En ben ik juist vóór het delen van je problemen. Maar waar houdt klagen op en begint delen?
Klagen is problemen beschrijven vanuit de wereld
Als je klaagt, dan zul je vaak dingen beschrijven vanuit een perspectief van de wereld, zoals: “de wereld is zo kut”, “mijn werk is echt zo zwaar”, en “wéér een tegenslag”. Wat je dan doet is, dat je de situatie beschrijft van buitenaf, waarbij je zelf de rol van slachtoffer aanneemt. Jij kan tenslotte niks doen aan het feit dat “de maatschappij tegen jou is”.
Klagen is allesomvattend
Het is bovendien ook al snel allesomvattend: het gaat ineens om “de hele wereld”, in plaats van alleen die tafel waar je je tegen tegenaan stootte. Je maakt een specifiek probleem (waar het mee begon) groter, door deze in een breder perspectief te plaatsen. Je bedenkt meteen wanneer dit allemaal nog méér is gebeurd. Dit maakt ook, dat het probleem haast niet op te lossen is, want jij kan de wereld niet in je eentje veranderen.
Klaag je, dan zullen mensen je niet serieus nemen
Zeg je dingen op een klagende manier, dan zul je ook reacties krijgen van “poeh, je leven is echt zwaar hoor ; )” en “ja daar hebben we allemaal wel eens last van”. Of zelfs “ach stel je niet zo aan”. Je zult daarom met klagen niet heel veel steun vinden, behalve dat er vast ook mensen met je mee kunnen klagen dat de wereld inderdaad verschrikkelijk is.
Maar gelukkig is er een alternatief 🙂
Delen is problemen beschrijven vanuit jezelf
Deel jij je problemen, dan zul je dingen beschrijven vanuit jezelf. Je begint je zin dan ook vaker met ik: “Ik ben er echt niet bij met mijn hoofd”, “ik weet echt even niet hoe ik hiermee om moet gaan”, of “ik krijg het soms gewoon niet voor elkaar om uit mijn bed te komen”. Wanneer je het probleem vanuit jezelf beschrijft, dan kun je ook de oplossing vervolgens vanuit jezelf zoeken, of makkelijker om advies vragen: “Hoe doe jij dat?”.
Delen is problemen specifiek benoemen
Hoe specifieker je het probleem beschrijft, hoe beter anderen (en jijzelf misschien ook) begrijpen wat er met je aan de hand is, en in welke mate. Je kunt zeggen “ik voel me niet goed”, maar je kunt ook zeggen “ik moet de hele treinrit mijn best doen om mijn tranen te bedwingen”. Ik zei voorheen vaak “ik heb het zo druk op werk”, maar later begon ik te vertellen “ik voel me constant opgejaagd”. Merk je het verschil?
Deel je je problemen, dan zullen mensen hun hulp graag aanbieden.
Toen ik mijn problemen specifiek en vanuit mezelf ging delen, kreeg ik hele lieve reacties. Het ging mij er niet eens echt om dat ik “hulp” kreeg, maar ik vond het wel fijn om me begrepen te voelen. Dat mijn vrienden begrijpen waarom bepaalde dingen even niet lukken, en dat ja “mijn leven even heel zwaar is”. Maar dan écht. Als bonus, kreeg ik vaak de vraag “wat kan ik doen om te helpen?”. Ook al kon ik soms niks bedenken, ik ervaarde veel meer steun.
Ik zou dus vooral willen aanraden om inderdaad wél te stoppen met klagen, maar óók te beginnen met delen. Je relaties én je leven worden er alleen maar beter op!
