door Tesse | mrt 17, 2019 | Uncategorized
Je hebt een bepaald doel voor ogen. Misschien wil je een nieuwe functie onderzoeken, geluksmomentjes sparen, vaker hulp zoeken, voor jezelf beginnen… Wat jouw doel dan ook is, er is op dit moment nog een afstand tussen jouw doel en waar je nu bent. De motivatie vinden om jouw droom werkelijkheid te maken kan behoorlijk pittig zijn. Alhoewel jouw proces heel persoonlijk is, zijn er ook strategieën die jij kunt inzetten om te zorgen dat je écht doorzet. Lukt het je maar niet om jezelf te motiveren? Straf jezelf niet, maar toets jezelf dan aan de volgende factoren.
1. Intrinsieke motivatie
Allereerst is het belangrijk om echt goed te weten waaróm je dit doel zo graag wil behalen. Wat betekent het voor jou als jij je doel behaalt? Om te zorgen dat je slaagt, moet jouw motivatie vanuit jezelf komen (intrinsiek). Zorg dat je doel echt jóuw doel is en doe het dus niet om een ander trots te maken. Is jouw doel niet van jezelf, verander dan nu je doel.
2. Evaluatieve conditionering
Ervaar je vaak iets positiefs, een ‘beloning’ wanneer jij voor jouw doel bezig bent, dan vind je het automatisch leuker om het te doen (evaluatieve conditionering). Jezelf belonen is dus een simpele leerstrategie. Bedenk een passende beloning voor jezelf na het behalen van jouw eerste stap, maak het leuk!
3. Klein, kleiner, kleinst
Een valkuil is om je stap zo groot te maken, dat het eigenlijk niet of nauwelijks haalbaar is. Je kunt beter in een korte tijd heel veel kleine stapjes zetten, dan over een lange tijd 1 grote stap. Je zult namelijk in al die kleine stapjes veel meer successen ervaren, en daardoor groeit je zelfvertrouwen. Zorg er dus voor dat je zeker weten slaagt in jouw eerste stap. Wees heel concreet! Kan je de stap nóg kleiner maken? Je zou hem vandaag al moeten kunnen zetten.
4. Plan je stap
Uit onderzoek blijkt dat wanneer jij nu voor jezelf opschrijft wanneer je precies die stap gaat zetten en hoe je dit gaat doen, de kans het grootst is dat je het daadwerkelijk gaat doen. Hoe concreter hoe beter. Plan je eerste stap dus. Kan je jouw doel SMART maken?
5. Bedenk een oplossing voor je zelfsabotage
Er komt vast een moment dat je wil wegrennen voor die ene stap. Jij kent jezelf het beste. Wat doe je als je onder druk staat: Uitstellen? Boos worden? Bedenk wat jij gaat doen om jezelf te saboteren, en bedenk meteen wat je dan nodig hebt. Wees niet bang om anderen om hulp te vragen. Wat voor jou van heel grote betekenis kan zijn, is voor een ander soms maar hele kleine moeite.
Het niet uitvoeren van de stappen die jij bedacht hebt, dat is eigenlijk altijd een kwestie van angst. Ben je bang om te falen? Of voor je eigen succes? Ben je bang wat een ander ervan zal vinden? Ga dan weer terug naar stap 1 en bedenk waarvoor je dit doet. Jij wil dit, en jij bent degene die dit kan waarmaken. Smash it!
door Tesse | feb 3, 2019 | Uncategorized
Als een soort addict, had ik het reizen op een gegeven moment écht nodig, om het gewone leven enigzins vol te houden. Ik snapte niet hoe mensen het konden overleven op 1 vakantie per jaar (of zelfs géén). Verwende millennial, zou je kunnen denken. Maar uiteindelijk bleek het voort te komen vanuit een grote ontevredenheid over mijn leven op dat moment. Reizen is nu nog steeds geweldig, maar niet meer nodig om te overleven.
Reizen is pas echt stil staan bij het leven
Ik heb wel eens mensen horen zeggen dat reizen een manier is om te vluchten. Vluchten voor het échte leven. Mocht je denken dat ik dat punt wilde gaan maken: Nope. Dat vind ik echt grote bullshit. Tijdens reizen krijg je juist steeds weer de kans om je leven van een afstandje te bekijken en te bedenken wat je daar van vindt. Blijf je altijd thuis in dezelfde routine, dan sta je daar waarschijnlijk veel minder bij stil. Juist op die vakantie waarbij ik weg MOEST, besefte ik mij waar ik nou precies zo ontevreden over was in mijn leven.
Even uitzoomen, om het plaatje weer helder te krijgen
Al ga je maar een weekje weg, het feit dat er (letterlijk en figuurlijk) afstand is tussen jou en je leven thuis, zorgt ervoor dat je het plaatje weer helder kunt krijgen. Het kan bijvoorbeeld heel confronterend zijn om te realiseren wat en wie je mist – en wie juist niet. Waar je tegenop ziet, als je weer denkt aan de terugreis. En hoe je nou het liefst je dagen vult, als er even helemaal niks hóeft.
Ben je niet happy thuis, wil je natuurlijk sneller weg
Misschien wel daarom, dat ik echt op vakantie MOEST toen ik niet tevreden was over mijn leven op dat moment. Wat was er dan? Ik had totaal geen energie, geen rust, veel rugpijn, veel boosheid en kon steeds slechter tegen geluiden. Oftewel: ik raakte overspannen. Op dat moment vond ik die 5 weken vakantie in het jaar dat ik van werk weg mocht, zo belachelijk weinig dat die gedachte me alleen al depressief maakte. Terwijl ik nu echt wel weer kan begrijpen dat er mensen zijn die kunnen overleven met 1 vakantie per jaar (of zelfs geen).
Een leven waarvan geen vakantie meer nodig is
Mijn realisatie kreeg ik door middel van de POH-GGZ* met wie ik ging praten. “Wat betekent reizen dan precies voor jou?” vroeg ze aan me. Voor mij is het vooral dat ik niks MOET, zei ik. “Stel nou, dat je gewoon niet meer zoveel móet van jezelf, thuis?” was dan de volgende vraag. Nou, dan krijg ik dus ook een soort vakantiegevoel, besefte ik me. Dat was dus óók een optie. Dingen doen omdat ik het wíl, omdat ik het leuk vind en er energie van krijg.
Natuurlijk zal ik altijd blijven reizen, want reizen is gewoon geweldig. Of ik het nou doe omdat ik het wíl, of omdat ik het móet, reizen levert me altijd iets op. Maar hoe heerlijk is het, om thuis ook gewoon dat vakantiegevoel te hebben. Om geen vakantie meer nódig te hebben.
*POH-GGZ: Dit is de praktijkondersteuner van de huisarts bij wie je snel, kort en laagdrempelig terecht kan voor dingen die te maken hebben met je geestelijke gezondheid. Aanrader! Kan de POH-GGZ je niet helpen, verwijzen ze je door naar een GGZ instantie, maar daar is vaak een flinke wachtlijst.
door Tesse | mei 26, 2018 | Uncategorized
Het is jullie vast niet ontgaan dat er een discussie gaande is over het feit of mensen die een MBO opleiding volgen wel studenten genoemd mogen worden. Volgens de wet is dit namelijk nooit zo geweest, MBO-ers noemen zichzelf wel student, maar er is ook een groep mensen die vindt dat mensen met een MBO opleiding niet bij de studenten horen, omdat HBO en WO-studenten “hoog” geschoold zijn en de MBO-studenten “laag” geschoold. Een hele belangrijke discussie om te voeren. Lees hier het perspectief van een ontwikkelingspsycholoog.
Ik richtte een haatclubje op…
Vroeger, toen ik een jaar of 6 was, had ik een keer ruzie met mijn buurmeisje en daarom had ik een haatclubje opgericht tegen haar. Dit was een hele serieuze club, want we hadden 3 leden: ik, mijn broertje en de buurjongen, inclusief geheime codetaal en een clubboekje die we in onze boomhut stiekem hebben geschreven (in codetaal uiteraard). We besloten om haar buiten te gaan sluiten.
Tot ik besefte dat ik haar eigenlijk nodig had
Een week later kwam mijn buurmeisje vragen of ik buiten kwam spelen, ik had daar eigenlijk wel zin in en dus waren we weer beste vriendinnen. We kunnen er allemaal om lachen gelukkig, zelfs mijn buurmeisje. Hoop ik :). Het duurde maar een week om te beseffen dat ik haar eigenlijk nodig had, want in mijn eentje spelen was echt niet zo leuk als dit samen doen. Ook al deed ze soms niet wat ik wilde, zonder haar was het ook niks aan. Zo simpel is het, en zo simpel moet het zijn.
Life is about releasing your gifts to the world…
Zo hebben we elkaar allemaal nodig. Ik heb een monteur nodig als mijn auto ermee ophoudt, houtbewerkers voor mijn hippe steigerhouten tafel, de kapper om er mooi uit te zien op mijn bruiloft, docenten om een vak te leren, ICTers om zelf informatie op te zoeken, filmmakers om even weg te kunnen dromen en managers om de sfeer op werk gezellig te houden. Ik kan dit allemaal wel proberen zelf te leren, maar daar is de tijd niet voor en bovendien zal ik het nooit zo goed doen als degene die daar passie voor heeft. We zijn allemaal op deze wereld gekomen met verschillende talenten. Als we allemaal deze talenten beschikbaar kunnen stellen aan de rest, dan worden we daar allemaal beter van.
Volwassenen zijn gewoon kinderen maar dan groot
Steeds meer kom ik erachter dat volwassenen gewoon kinderen zijn maar dan groot. 🙂 Dat nog steeds de meerderheid zijn plek aan het veroveren is, misschien niet op het schoolplein maar wel op de arbeidsmarkt. Dat buitensluiten nog steeds gebeurt, dat pesten op het werk helemaal niet zo ongebruikelijk is, en dat het willen bepalen van een hiërarchie in de mens zit. Dat het 6-jarige kind dat anderen gaat oproepen om iemand buiten te sluiten, nog steeds in ons zit. En dat de discussie nu over opleidingen gaat, is eigenlijk helemaal niet zo vreemd.
Je IQ bepaalde vroeger op school misschien je cijfers, maar in het leven bepaalt het niet je waarde.
We zijn allemaal opgegroeid in een systeem waarbij je schoolprestaties automatisch een bepaalde hiërarchie bepalen. Er wordt vanuit school een waarde gehecht aan jouw prestaties: voor goede prestaties word je beloond. Hoe makkelijker je een vak leert, hoe hogere cijfers je haalt. Hoe hogere cijfers je haalt, hoe meer keuze je hebt in de scholen waar je heen kunt. Waarschijnlijk vinden veel leraren je ook nog een fijne leerling als ze niet al te veel extra tijd aan je kwijt zijn (niet omdat het slechte leraren zijn, maar omdat ze er simpelweg weinig tijd voor hebben). Het is een makkelijk gemaakte denkfout: zelfs al zorgen je schoolprestaties op school voor een bepaalde waardering, je IQ bepaalt in het leven niet je waarde. De ene opleiding is niet beter of slechter dan de ander, ook niet hoger of lager. Ze zijn gewoon verschillend.
Waarom is een woord nou zo belangrijk?
Het is makkelijk om de discussie niet inhoudelijk te voeren, maar om te gaan bespreken waarom het woord “student” nou zo belangrijk is. Tenminste, dat zie ik vaker bij vergelijkbare discussies. Dit woord is belangrijk omdat het staat voor een stukje erkenning, een stukje waardering, en in dit geval ook veel voordelen. Voordelen zoals studentenkortingen, toegang tot studentenfeestjes, lid kunnen worden bij een studenten(sport)vereniging… Het gaat om niet meer buitensluiten. Het gaat er gewoon om dat iedereen welkom is.
Als je een opleiding volgt, ben je dan student?
Als je het mij vraagt: Ja. Welke opleiding het ook is.
